از جمعه‌های بی‌تو چه دلگیر می‌شوم            جانِ خودم ز جانِ خودم سیـر می‌شوم

با هر نفـس که می‌کـشم اقـرار می‌کنم            از این نـبـودنت به خـدا پـیـر می‌شـوم

با این دلِ خـراب رسیدم به محضرت            زیرا فـقـط به دست تو تعـمیر می‌شوم

از اینکـه انتـظار تو را می‌کـشم ببـین            از مردمـان شهـر چه تحـقـیر می‌شوم

فـکــر نـدیــدنِ تـو رهــایـم نـمـی‌کـنـد            پس حق بده که اینهمه درگـیر می‌شوم

تنها نه جمعـه‌ها که تـمامی طولِ سال            از روزهای بی تو چه دلگـیر می‌شوم